Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

 Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα..

Vaggelis Vazaios

Όλα ξεκίνησαν το 2008.

Η Γερμανία κάνει συμφωνία με τη Ρωσία ώστε να προμηθεύεται φυσικό αέριο μέσω του αγωγού που θα περνάει από τη θαλάσσια περιοχή της Ουκρανίας.

Παράλληλα οι Αμερικανοί θέλουν όπως πάντα να βάλουν χέρι στα κοιτάσματα της περιοχής προσπαθώντας να στήσουν 2 αμερικανικές βάσεις στη βόρεια Γεωργία, στις περιοχές της Αμπχαζίας και της Οσετίας. Αλλά επειδή εκεί δεν είναι Ιράκ ή Αφγανιστάν να μπουκάρουν με τα όπλα, ξεκινούν ένα παιχνίδι κατασκόπων.

Οι περιοχές της Αμπχαζίας και της Οσετίας στη βόρεια Γεωργία είναι ρωσόφωνες και παρά τις συντονισμένες προσπάθειες για προβοκάτσια από τη CIA και τη Mossad που συνέδραμαν της Γεωργιανής κυβέρνησης, δεν κατάφεραν τελικά να στήσουν βάσεις στα σύνορα με τη Ρωσία.

Το 2010 μετά την αραβική άνοιξη, την κρίση στη Λιβύη, και τον πόλεμο που ακολούθησε μπαίνει και η Γαλλία στη συμφωνία για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία. Μέχρι πρόσφατα έφερνε φυσικό αέριο με τάνκερ από τη Μεσόγειο βάσει της συμφωνίας που είχαν συνάψει με τον Καντάφι, ο οποίος πέθανε το επόμενο έτος.

Με την έναρξη της κρίσης το 2010 οι Αμερικανοί έπρεπε να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό που περνάει από τα Βαλκάνια μέσω του Μπουργκάζ, της Αλεξανδρούπολης και μετά της Ιταλίας έχοντας την πεποίθηση πως θα καταφέρει η MOBIL EXXON να ασφαλίσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου σε Λιβύη, Σομαλία, Ανατολική Μεσόγειο, και με τη βοήθεια των Ισραηλινών στο Λίβανο και τη νότια Συρία.

Η Συρία ως σύμμαχος της Ρωσίας στη Μεσόγειο δεν πέφτει στην παγίδα και έτσι οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες αρχίζουν να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν φανατικούς ισλαμιστές για να αποσταθεροποιήσουν κι άλλο την περιοχή.

Πίσω στην Ουκρανία, το 2010 γίνονται εκλογές και ο νέος πρόεδρος Βίκτωρ Γιανουκόβιτς κερδίζει την Γιούλια Τιμοσένκο. Η Τιμοσένκο είχε πρωτοστατήσει στην λεγόμενη «πορτοκαλί επανάσταση» το 2004 για να ρίξουν την κυβέρνηση του Γιουσένκο. Το 2011, η Τιμοσένκο αρχίζει να διώκεται για διαφθορά.

Καταδικάζεται και φυλακίζεται μέχρι το 2014.

Κατά τις έρευνες διαφθοράς ανακαλύπτουν έναν παράλληλο αγωγό που χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση Τιμοσένκο για να κλέβει χιλιάδες τόνους φυσικό αέριο από το ρωσικό αγωγό.!!

Η Ρωσία καταλαβαίνει ποιοι είναι πίσω από το εγχείρημα βλέποντας από ποιες ευρωπαϊκές τράπεζες ήρθαν τα δάνεια και οι ενισχύσεις. Ο Πούτιν εκείνο το χειμώνα κλείνει τη στρόφιγγα στον αγωγό προς Ευρώπη αναγκάζοντας τον τότε Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και την τότε Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ να μεταβούν στη Μόσχα και να δώσουν εξηγήσεις.

Φυσικά το αρνήθηκαν λέγοντας πως αυτό που ήξεραν είναι πως το αέριο είναι από το ρωσικό αγωγό και όχι κλεμμένο. Βέβαια μερικά εκατομμύρια τόνοι που δεν βγαίνουν τα εκατομμύρια σε ευρώ δεν τους παραξένεψε καθόλου.

Το 2014 ήταν που έσπασε το παιχνίδι. Οι G8 αποφασίζουν να γίνουν G7 πετώντας τη Ρωσία έξω και αρχίζει το παιχνίδι κατασκόπων στην Ουκρανία. Η CIA, η Mossad, και οι γερμανικές και γαλλικές μυστικές υπηρεσίες στέλνουν συμβούλους στο Κιέβο. Παράλληλα χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν νεοναζιστικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις να βγουν στους δρόμους για την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης.

Η Τιμοσένκο ήταν στις διαδηλώσεις στην πλατεία Ανεξαρτησίας και απευθύνθηκε στους διαδηλωτές, ζητώντας τους να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις αφού μόλις είχε αποφυλακιστεί.

Στην Ανατολική Ουκρανία, στην Κριμαία, και στην πρωτεύουσα Κιέβο, παραστρατιωτικοί της φασιστικής οργάνωσης του «Δυτικού Τομέα» καίνε ρωσόφωνους στους δρόμους και κλειδωμένους σε ταράτσες κτηρίων με αποκορύφωμα το εργατικό κέντρο στην Οδησσό.

Στις 6 Μαρτίου 2014 το Ανώτατο Συμβούλιο της Κριμαίας αποφάσισε να ζητήσει από τη Ρωσία την επανένωση, κάτι που παραχωρήθηκε από τη Ρωσία από το δημοψήφισμα στις 16 Μαρτίου 2014. Από το Μάρτιο του 2014 μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Γερμανία, και το Ισραήλ έχουν επιδοθεί μέσω των διπλωματών και των μυστικών τους υπηρεσιών σε ένα συντονισμένο σχέδιο.

Αυτά τα 8 χρόνια έχουν σταλεί δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουκρανία και χιλιάδες όπλα και εξοπλισμός με πρόσχημα την απόσχιση της Κριμαιας.

Ο πραγματικός λόγος είναι η προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, έτσι ώστε να έχουν αμερικανικές και νατοϊκές βάσεις στη χώρα και κατ´επέκταση να μπορούν να βάλουν χέρι στους υδρογονάνθρακες και τους υπόλοιπους φυσικούς πόρους.

Την τελευταία εβδομάδα βλέπουμε την κρίση να κλιμακώνεται. Ο Πούτιν αν και ολιγάρχης και χειρότερος καπιταλιστής και αυτός, έδρασε ψύχραιμα και με βάση τα συμφέροντα της χώρας του.

Προσπάθησε μεν να αποκλιμακώσει την ένταση, αλλά οι Ουκρανοί νομίζοντας πως έχουν πλάτη τους Αμερικανούς δεν σταμάτησαν τις διώξεις στην Ανατολική Ουκρανία με τα φασιστικά τάγματα εφόδου των νεοναζί παραστρατιωτικών του Svodova.

Ο «Δυτικός Τομέας» αναδείχθηκε στη δύναμη που όρισε τους δρόμους του Κιέβου, οργανώνοντας τις ομάδες κρούσεις και λειτουργώντας ως ο στρατιωτικός βραχίονας του Svoboda, της επίσημης Ουκρανικής ακροδεξιάς που σήμερα είναι κυρίαρχη δύναμη στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας. Όπως είχε γίνει και στη Γερμανία του μεσοπολέμου με τα τάγματα εφόδου του Ρούντολφ Ες.

Από το 2012 μέχρι και σήμερα. χωριστά αλλά και μαζί οι Ουκρανοί, νοσταλγοί των Ναζί, ονειρεύονται κυβερνητικά πόστα και μια «καθαρή» Ουκρανία, απαλλαγμένη από μειονότητες και κυρίως Ρώσους.

Με στρατιωτική δομή και εξοπλισμό ο ουκρανικός Δυτικός Τομέας «αλίευσε» την προηγούμενη δεκαετία τα στελέχη του από τα γήπεδα ποδοσφαίρου, εκεί όπου εκτονώθηκαν απροκάλυπτα, οι εθνικιστικές, φασιστικές, και ξενοφοβικές ιδεοληψίες. Η ατζέντα του είναι ξεκάθαρα αντι-ρωσική.

Οι ηγέτες του ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως «άγνωστοι» επισήμως παραμένουν και οι χρηματοδότες του αν και όλοι υποψιαζόμαστε ποια συμφέροντα και ποιες υπηρεσίες είναι από πίσω.

Οι δολοφονίες Ρωσόφωνων στην δυτική Ουκρανία και τα τάγματα εφόδου του «δυτικού τομέα» είχαν ως αποτέλεσμα την επέμβαση του ρωσικού στρατού και την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και από ό,τι φαίνεται και των αυτόνομων περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας μετά τη σημερινή «επέμβαση».

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Μπάιντεν φέρεται να επανέλαβε τις «απειλές του» προς τον Πούτιν ότι η Δύση είναι έτοιμη να απαντήσει με αποφασιστικότητα στο ενδεχόμενο ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα επισήμανε ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι έτοιμοι τόσο για τη διπλωματία όσο και «για άλλα σενάρια».

Ο Πούτιν του υπενθύμισε τηλεφωνικά ότι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ήταν αντίπαλοι, αλλά τη δεκαετία του 1990 ήταν φίλοι, μέχρι που επεκτάθηκε το ΝΑΤΟ και πλησίασε τα σύνορα τη Ρωσίας.

Τέλος !!!

Ακόμα και σήμερα το πρωί, μετά τη ρωσική εισβολή, ο Ουκρανός πρόεδρος απευθυνόμενος στον ουκρανικό λαό συνέχισε να τους παραμυθιάζει πως στέλνει βοήθεια ο Μπάιντεν.

Αυτά, απλά και συνοπτικά.